1.j. Reizen op z’n Afrikaans en aankomen op z’n….A

Omdat we als eerste in de bus kwamen zitten we achteraan op de brede bank.
Lies aan het raam, de bagage op de tweede en ik op de derde zitting. Hier is alle veerkracht uit verdwenen. Gelukkig ontdek dat de zittingen zijn te verwisselen en ik zoek een zitting uit die bij mijn zitvlak past en er aardig voor is.
Naast mij komt een marineman te zitten. Breed geschouderd en lang. Ik moet me schrap zette om niet aan de kant geschoven te worden. Dat helpt wel. Hij schuift een zitting op maar komt al gauw terug want die is nat. (Van de regen of iets anders? Wie weet!?). Even later verdwijnt hij helemaal en wendt zijn militaire status aan voor een betere plek. Lukt, helemaal voorin en privé.
Voor ons zitten twee moeders met schatjes van een jaar of 3. Zij vinden die witte mensen daar achter erg boeiend en er wordt, van beide kanten, lustig gezwaaid en gekke bekken getrokken.
Naast mij strijken twee jongen meisje neer waarvan er een ‘n baby van enkele maanden aan de borst heeft. Die slaapt door alles heen.
Tijdens de rit houden we rekening met de tocht op de achterbank voor die kleine.
De chauffeur houdt er een hoog tempo op na. Hij haalt soms in op plekken waar ik het niet zou durven. Een keer scheelt het maar een haar of er wordt een personenauto geplet.
Na een uur begint het te regenen. En dan bedoel ik ook regenen!
De achterdeur vertoont een spleet van 2 cm over de gehele breedte. Ik herinner me dat ik ooit een paraplu gebruikte om me droog te houden op de plek daarachter.
Mijn buurmeisje wordt dan ook langzaam nat. Gelukkig komt er iemand op het idee om de spleet (van de deur) dicht te stoppen met een oude overhemd dat in het bagagenet onduidelijk ligt te wachten op iets. Dat helpt gelukkig wel om het droog te houden verder.
Na 100 km. Krijgen we een sanitaire stop van 10 minuten en daarna gaat de race verder.
Op enig moment begint er een man (Hij is dominee of onderwijzer. Of beiden!) zeer luidruchtige te oreren over gezondheidszorg, godsdienst, bevolkingsopbouw en familieplanning. Er wordt hier een daar uitbundig gelachen. Ik volg alleen de grote lijn want Frans-Kameroens is toch niet aan mij besteed.
Dan komt de aap uit de mouw.
(Ik dacht al: “Wat een brede mouwen heeft die man! Maar dat kwam door die aap natuurlijk.)(Hihi! Gejat van Toon Hermans.)
Hij heeft allerlei middeltjes bij tegen kanker, geslachtsziektes, tandbederf en doofheid. (Als ik het tenminste goed begrijp.) Het onderling verband ontgaat me enigszins maar de mensen krijgen korting op een combi van tandenborstel, 3 condooms en het kankermiddeltje in een flesje, waarvan ik denk dat het gewoon water is. Normaal 1500 FrCFA, (€2,30) nu voor jullie 1000 FrCFA.(€1,50) Hij zet aardig wat om. Haalt z’n busreis er gemakkelijk uit en wordt er ergens onderweg uitgelaten. Hij zal ook wel uitgelaten zijn over deze winst.
Bijzonder is ook zoals de reisgenoten worden geplaatst in de bus.
Ik zit achterin op de middelste van 5 plaatsen. Als alle banken verder vol zijn komen er toch nog enkele mensen binnen. Er staan krukjes ergens achter de laatste bank. Deze worden in het middenpad gezet. De eerste vlak voor me met een vrouw, daarvoor we er een krukje met een jonge man en… Uiteindelijk komen er 7 krukjes in het middenpad te staan.
Ik stel me voor dat ik, als de bus een noodstop moet maken, als de laatste dominosteen het hele rijtje omkegel. God behoede me!
Als we in de buurt van Kribi komen moet de bus stoppen bij een militaire controle. Tot mijn verbazing moeten we allen uitstappen. Alleen de moeders met kleine kinderen en ouden van dagen mogen blijven zitten.
Een knorrige militaire officier controleert de paspoorten en ‘cartes d’identités’. Hij vraag Lies en mij ons gezondheidsboekje. Ik heb het mijne niet bij me. ‘Waarom niet?” vraagt hij. Ik laat mijn visum zien en zeg dat ik dat zonder gezondheidsboekje niet zou hebben gekregen. Toch? Ik loop rustig weg en hij laat het erbij. Gelukkig!
We mogen niet terug lopen naar de bus. Neen! We moeten 50 meter lopen en wachten tot de bus komt.
De medereizigers mopperen over deze machtsvertoning.
We komen in Kribi Centrum aan en als we uitstappen staan de taxichauffeurs, net als op Schiphol, ons op te wachten om ons een auto in te sleuren. Ik weer me en maak zelf de keuze met wie we meegaan.
Tijdens de rit babbel ik wat met onze chauffeur en vraag zijn telefoonnummer voor het geval we tijdens ons verblijf een ritje willen maken ergens heen.
Hij vraagt een stijve prijs die ik betaal terwijl ik hem duidelijk maak dat ik weet dat het een stijve prijs is. Volgende keer moet hij zijn prijs aanpassen anders neem ik een ander. We lachen er samen om doch het is wel duidelijk. Dat blijkt wel na de volgende rit die we samen maakten.
We worden ondergebracht in ‘ons appartement’ en ik ben enigszins verbaasd. Er ontbreken enkele dingen zoals een kooktoestel (niet onbelangrijk) die wel bij de reservering stonden aangegeven.
We gaan op een terras aan zee afkoelen en wat eten.
Er ontstaat en spectaculair onweer boven zee met weerlichten en donderslagen. We worden met vuurwerk verwelkomt in Kribi. Een koel briesje maakt het geheel compleet aangenaam.
Tee pizza’s en biertjes later gaan we naar bed.
Ik maak een briefje met vragen voor de receptie die er morgen weer is.
De WC borstel heeft geen steel. Moeilijk te gebruiken dus!
Kleinigheidje zoals nog een paar dingetjes.
We slapen als roosjes in een te klein bed terwijl ik toch niet vooraan gestaan heb toen ze benen uit deelden. Ik schop steeds tegen het pitrieten voeteneinde.
Om 10 uur hebben we gedoucht en ga ik met mijn lijstje naar de jongeman achter de balie. Gisteren was het een jonge vrouw. Ik vraag hem hoe we moeten koken zonder kooktoestel want daar ging ik voor in de aanbieding op de site.
Hij kijkt in het systeem en zegt: “U zit in het verkeerde appartement. Dat komt omdat uw appartement gisteren nog niet vrij was”.
“O! En nu?”
“U verhuist met mij naar uw onderkomen”.
Nu hadden we alles al uitgepakt en weggehangen en gezet dus pakken we maar weer in. We brengen alles naar een appartement waarvan ik enkele dingen, zoals de tegels in de badkamer, herken van de foto’s die op de advertentie stonden.
Het is veel groter en beter geëquipeerd dan dat waar we in waren beland gisteren.
Alles komt dus goed. Ook in Kameroen. Als je maar doorvraagt.
We vroegen ons af wat er was gebeurd als ik mijn lijstje niet had gemaakt en daarover was begonnen!
Het is heerlijk hier! Zee, restaurants, ½ uur lopen naar het centrum (is wel afzien met een hitte van 34 graden), ’n zwembad, airco en een kingsize bed.
Geniet van de aangevangen lente en de zomertijd in Nederland.
P.S. Ik probeer enkele foto’s erbij te zetten waaronder een van de Kerstman op speciaal verzoek.