1.i. Zoeken naar consensus en mezelf niet vergeten

Ik breng alles weer in orde na de Bafoussam-reis.
De was, de berichten op E-mail, mijn bed, de badkamer.
Rekening houdend met de aankomst en verblijf van Lies hier.
Ik slaap voor het eerst in een week weer de hele nacht.
Geen nachtelijke douche en zo!
Henriette heeft haar broer Dieudonné (remember!?) ingezet om mij te begeleiden in het hart van de luchthaven.
Als je contacten hebt, openen zich allerlei deuren. Ik realiseer me dat ik zo iemand ook zou kunnen gebruiken voor een terroristische actie.
Mij wordt niets gevraagd of in de weggelegd.
Ik loop schaapachtig, met witte baard, snor en krullen, achter de 2 meter lange Afrikaan aan, die iedereen de hand schudt, grapjes maakt en verder loopt. Ik schud af en toe ook een hand en dat is voldoende.
Lies daalt, tussen alle medereizigers van diverse pluimage, de trap af en we zien elkaar onmiddellijk.
Mooi!
Handje, kusje, knuffel.
Ik zie dat ze het, al met al, wel gehad heeft. Sinds 6 uur van ochtend is ze al bezig om hier te komen, en dan mag dat ook.
Dieudonné laveert ons langs alle formaliteiten tot we de kofferband bereiken. Dan gaat hij in gesprek met collega’s. Een bloedmooie vrouw, nog langer dan hij, praat energiek en met veel gezichtsexpressie over…. Geen idee!
Als we de koffer van de band hebben gerukt komt hij terug en gaan richting uitgang. Hij neemt sluipwegen, terwijl het gewone volk in een lange rij aanschuift voor de douane.
We vinden de auto en Lies mag voorin om zo een eerste indruk van Kameroen, Afrika te krijgen.
Het brengt haar in herinnering terug in Sri-Lanka. Alleen, daar was geen verlichting langs de weg. Toen!
Pierre-Alain en Henriette wilden een pannenkoekenmaaltijd voor Lies bereiden doch ik had al gezegd dat gezien het late uur en de maaltijden in het vliegtuig dit, m.i., beter tot morgen kon wachten.
Inderdaad, een goede beslissing want Lies wil alleen maar, kennismaken, iets drinken en dan plat! Begrijpelijk!
Lies heeft het koud in bed en ik heb het warm. Ze wil nog aankomen. (Niet in gewicht hoor!)
Morgen gaat het vast beter. En, jawel! Ze staat, niet uitgeslapen, maar fris op.
’s Middags krijgen we de beloofde maaltijd met crêpes en die is verrukkulluk. (Mijn corrector slaat nu op tilt!) Kleine pannenkoekjes met van alles om erop te leggen en te snoepen.
Na een dik uur zijn we verzadigd en gaan we een siësta houden. Ook heerlijk!
En, na 2 uur te hebben uitgerust, gaan we samen in overleg over de komende tijd en wat we kunnen ondernemen.
Dan volgt de planning en vervolgens de regelingen. Ik moet schakelen tussen Afrika en Nederland in deze, maar, om het leuk te houden komen we elkaar in het midden tegen. (Middellandse Zee ongeveer!)
Via internet reserveren we een ‘gîte’(hutje) in Kribi en de rest, zoals reizen, doen we op z’n Kameroens.
Maandag met de bus mee en de week daarop weer terug. Intussen rondneuzen aan de kust en bij de Pygmeeën.
Vanavond stond er een concert op het programma , maar Odille, die mee zou gaan, heeft het af laten weten en dus blijven we thuis. Ik dacht morgen nog een mogelijkheid te hebben doch die voorstelling heeft een besloten karakter en daarna is het voorbij. Helaas! Maar ik heb de generale mogen zien en horen en moet het daarmee doen. Kameroen!
Vannacht worden we getrakteerd op een openlucht concert.
300 Meter verderop is een autowasserij annex nachtclub. Die produceren dus ’n paar decibellen live muziek. Het gaat door tot in de kleine uurtjes. Dus tegen dat het licht wordt kunnen we slapen tenzij er een stroomonderbreking is dan kan het eerder.
Ik slaap al met oordoppen in voor die tijd.
Grappig is wel dat de waakhonden af en toe mee huilen met de muziek. Zo wordt het een grappige kakafonie aan geluiden.
Na het ontbijt besluiten Lies de buitenwereld van Yaoundé in te gaan. Niet slim om dat om 12 uur te doen want het is dan wel warm.
Lies krijgt alle indrukken mee die bij het verkeer hier horen. Na 3 kwartier drinken we iets. Zij een Cola ik een Mutzig.
Even ’n uurtje snuiven aan de rand van de weg en dan terug kuieren. Bewegen doet ons goed.
Voor ons verblijven bij Pierre-Alain en Henriette nodig ik hen, en enkele anderen, uit om bij een Indisch restaurant, waar ik wel eens at met vrienden in het verleden, ons te gaan laven.
Pierre-Alain heeft echter in zijn hoofd dat hij vandaag wil koken en we besluiten thuis te eten.
Tijdens de bereiding van een saus doet Henriette iets erin wat tegen de smaak van Alain in gaat. Ze krijgen mot hierover en Alain gooit het kookbijltje erbij neer.
Nadat ze weer vrede gesloten hebben melden ze dat uit eten toch niet zo’n gek idee is!
En zo eten we heerlijk en gezellig Indisch. We houden in hun ‘doggy-bags’ nog genoeg over voor nog een Indische maaltijd verderop in de week.
Zondagavond pakken we onze dingen samen om maandag met de bus naar Kribi te reizen. Een koffertje, twee rugzakjes en onze handtasjes is alles wat mee moet.
Maandag om 9 uur zijn we reisklaar en gaan we met Serge naar de opstapplaats van KribiVoyage bussen.
Ik koop 3 plaatsen want ze proppen je shocking klem in die bussen. De loket-dame zegt dat twee plaatsen genoeg zijn want er zijn twee rijen van twee plaatsen.
O. K.. Dan twee kaartjes.
In de bus blijkt dat er wel degelijk een rij van drie en een rij van twee is. Die van twee is vol, in die van drie zijn nog twee midden-plaatsen vrij.
Ik weiger die in te nemen en verlaat het strijdtoneel.
Zijn ze nu helemaal van de pot gerukt!?
Ik overleg met de ‘regelaar’ die de bussen vult en maak hem duidelijk dat Lies en ik ruimte willen tijdens de reis.
Er komt wel een nieuwe lege bus als die volle weg is. Daarin claim ik drie plaatsen op de achterste rij!
Helaas moeten we dan wel wachten tot de bus vol is voor dat die gaat rijden. We hebben het ervoor over. Tijd genoeg! Toch?!
Het is half 11 als we onze plaatsen innemen.
Het is goed heet en een briesje brengt af en toe verkoeling.
Om half 2 is de bus vol en gaan we op weg.
De wind die nu binnenkomt is af en toe teveel van het goede.
Kribi, here we come!
Volgende keer meer over deze onstuimige, leuke reis.
Groetjes, Lies en Leo.