1.b. Voorbereidingen en reizen.

Teruggaan naar waar ik eens geweest ben, met alle ups en downs, is toch moeilijker en tijdrovender gebleken dan ik kon vermoeden 3 jaar geleden.
Ik zit op een terras bij het huis in Yaoundé van mijn Zwitser-Kameroense vrienden en laat mijn gedachten enkele dagen terug gaan in mijn herinnering.
Ik had knopen in mijn maag. Dacht af en toe: ”Ik blijf gewoon thuis en verzin gewoon allerlei avonturen die ik zou kunnen beleven tijdens mijn reis naar Kameroen om op mijn weblog te zetten.”
En soms ook: “Kom op Leo! Ga het aan. Je hebt al zoveel overleefd! You can do it man!”
Dan tijdens de storm, half februari, gaat om 8 uur het licht uit in Wetten. ‘Une coupure d’électricité’ (Stroomuitval!) die ik in Europa nog niet meemaakte maar in Kameroen aan de orde van de dag was (is).
Anderhalf uur zonder stroom, licht, internet!
Als dit geen teken is in mijn voorbereiding om alvast een beetje te wennen aan….. dan weet ik het niet meer.
‘Les Lions Indomptables’, (‘de ontembare leeuwen’ heet het nationale elftal van Kameroen), wint de’ African cup’ enkele dagen daarvoor.
Ik feliciteer mijn Kameroense vrienden hiermee en ik krijg erg warme reacties erop.
“We houden het feest gaande tot jij bij ons bent geweest!”
Op internet vind ik enkele vluchten naar Kameroen en voor die prijs hoef ik het niet te laten.
Dus ik plan mijn reis, met ondersteuning van Lies, heen en terug.
Enkele hindernissen moeten nog genomen doch het gaat lukken.
6 Weken Kameroen opnieuw opsnuiven.
Ik krijg van Henriette uit Yaoundé het bericht dat haar broer me ophaalt op het vliegveld.
Het blijkt dat hij daar bij de beveiliging werkt en me overal door kan sluizen.
Ik probeer te ontspannen en mezelf gerust te stellen.
Dat lukt! Ook met behulp van Lies.
De treinreis van Geldrop naar Rotterdam, waar ik de TGV mag nemen, is in carnavalstijd al een ervaring. Overal stappen bont uitgedoste lui in die met veel zingen en kabaal ergens verder weer uitstappen.
Gelukkig!
In de TGV is het stil. Ik praat een tijdje met een student politicologie die aan de Surbonne studeert.
Ik ontspan meer en meer. Ga met de metro naar het vliegveld en neem een taxi naar het hotel.
De, op de website, aangegeven 3 minuten met de auto, blijken er 20 te zijn. Dus de taxiprijs is om U tegen te zeggen.
In het hotel wacht me nog een kleine verrassing.
Ik ben aangemeld maar zij hebben nog geen geld ontvangen. Ik heb een bevestiging van Booking.com maar ik mag nogmaals betalen.
Iets ging fout maar wat?
Ik ga naar bed en zie morgen wel.
Ik ben blij dat ze een shuttle hebben van het hotel en voor € 7,= brengen ze me ‘s ochtends veilig naar Airport Charles de Gaulle want het is een kermis om bij ‘2E Départs’ te komen!
Binnen wachten duizenden reizigers op hun vertrek.
Als een van hen adapteer ik me en gedraag me alsof ik alles al weet.
Dat helpt wel! Ook een glimlach bij alle douanières en douaniers maakt dat de voortgang soepeltjes verloopt.
Na mijn ontbijtje zit ik bij de gate waar Air France vertrekt.
Veel gekleurde mensen met even gekleurde bagage.
Voorlopig een laatste voet op Europese bodem.
In het vliegtuig zit ik naast een Zwitserse onderwijzeres met pensioen. Leuk onderhoudend mens. Muzikaal, taalgevoelig en onderhoudend. (Goede korte omschrijving hè!)
Soms babbelen we, eten we onze maaltijd, dan weer kijken we onze eigen film of lezen ons eigen boek.
Sommige medepassagiers kunnen evengoed denken dat we een aardig echtpaar zijn dat op reis is.
Na 8 uur landen we op Nsimalen.
IK BEN IN KAMEROEN!