40. Verjaardag aan zee,….Nieuwjaar 2014 …en nieuwe

40. Verjaardag aan zee,….Nieuwjaar 2014 …en nieuwe ontwikkelingen.

29-12-2013.
Ja, vandaag vier ik mijn 64e verjaardag. Ik heb, ten zuiden van Kribi bij de watervallen van de Lobe, in een uitspanning eten besteld. Ze gaan voor 13 personen garnalen en een paar vissen klaarmaken. Daarbij krijgen we frietjes, gebakken bananen en gebakken vruchten van de broodboom.
(Terwijl ik dit zit te schrijven probeert, aan een tafeltje naast mij, een jonge dame haar iPod in haar bikinibroekje vast te maken. Dat gaat tamelijk moeilijk aangezien de afmetingen van de iPod en het broekje niet op elkaar zijn afgestemd. Ze probeert het decent te voltooien maar dat lukt niet helemaal hetgeen mij een hilarisch toneelstukje oplevert.)
We vertrekken, rond 10 uur, als onze gasten allemaal zijn gearriveerd. Agnes en Patrick, onze Zwitserse collega’s, met haar moeder en de kinderen gaan mee. Ook Anja en Thorsten met een vriend en twee kinderen zijn van de partij. En zo vertrekken Silvia en ik, voor een wandeling van ’n uurtje langs het strand. Het is vloed en dat betekent dat we het niet droog zullen houden aan de voeten en de broekspijpen.
Als we bij de watervallen zijn aangekomen maken diegenen die voor het eerst hier zijn een tocht met een pirogue (grote kano) naar de watervallen terwijl de anderen zich laven aan bier en ander vloeibaar lekkers.
Als we allemaal weer verzameld zijn komt eten op tafel.
De garnalen zijn verrukkulluk (zie foto) en ook de bijbehorende frietjes en zo zijn helemaal goed. De visjes zwemmen als het ware zo je maag in.
Anderhalf uur later zit iedereen verzadigd in zijn stoel naar de branding te staren. Ja dit ook Afrika. Geen beelden van hongerende kinderen in Biafra, Soedan en Mali of andere oorlogstaferelen, maar gewoon genieten van de rust en de veiligheid van Kameroen.

Iedereen gaat zijns en haars weegs en wij keren terug naar ons ‘primitieve’ doch heerlijk huisje (zie foto)dat dank zij de traditionele bouwstijl geen airconditioning nodig heeft. De zeewind zorgt voor frisheid binnen.

Als we ’s avonds op het terras zitten na te genieten maken we nader kennis met onze buren.
Ik heb een fles wijn ontkurkt en bied hen een glas aan.
Ze zijn Frans en een Bordeaux gaat er bij hen wel in.
Hij blijkt te werken voor Artsen zonder grenzen Nederland en zij voor het Rode Kruis France. Hij heeft net een project tegen malaria in Tchad afgesloten en zij begint net aan een project voor zuiver drinkwater in Kameroen.
Na een voorbereidend en verkennend gesprek blijken ze beiden van muziek te houden maar ze hebben enige moeite om teksten te onthouden. Daarnaast kennen ze van veel stukken wel de refreinen maar niet de coupletten. Die zijn, zoals bij velen, in het geheugen weggevallen. Als ik zeg mijn gitaar en muziek op papier bij te hebben worden ze enthousiast. Vooral de Franse Succesalbums gaan erin als koek. Er komt allerhande bovendrijven en we zingen de stukken van Aznavour, Hardy en vele anderen. Refreinen en coupletten alles op toonhoogte en met veel zang plezier.
Zo wordt het 12 uur en we besluiten dat het nu wel bedtijd is. Voor ons en de gasten die rondom ons een kamer hebben.
’n Leuke afsluiting van mijn verjaardag.

31-12-2013.
We doen wat inkopen en bezoeken daarna de Zwitserse collega’s die ook erbij waren op mijn verjaardag. Agnes is behoorlijk ziek geworden. Gelukkig niet van het eten maar omdat ze malaria heeft opgelopen. Daarnaast heeft een of ander insect haar in haar rug gestoken. Ze voelde zich op terugweg langs het strand al niet zo jofel en nu ligt ze met 38,9 koorts in bed.
Ze zal dus niet bij het oudejaarsdiner kunnen zijn. We troosten haar met ondersteunende woorden en begeven ons naar ons houten onderkomen in het hotel.
Daar wordt het diner voor de hotelgasten voorbereid voor vanavond.
Op het strand zijn enkele pyromanen bezig een vreugdevuur voor te bereiden. Hopelijk draait de wind niet teveel want wij slapen in een houten huisje zo'n 50 meter daar vandaan. Gelukkig komt de wind rond middernacht van achter ons huisje richting zee zodat alle gloeiende houtsplinters in het water terecht komen.(zie foto)

01-01-2014.
We zijn goed het nieuwe jaar ingerold met een dansje en een slokje en een erg goed verzorgd diner.
Van ochtend hebben we de traditionele Nieuwjaarsduik genomen. Anders dan in Nederland is het met 25 graden hier goed te doen.
Ik zag op internet dat er aan de kust zo’n 20.000 bikkels het bij 3 graden ook gedaan hebben. Ik voel me dus in goed gezelschap.

06-01-2014.
Drie Koningen.
We hebben hier geen boon in de griesmeelpudding gestopt zodat Silvia gewoon de baas blijft en ik me dienstbaar opstel als zij naar het werk gaat.
Ik probeer al sinds december een gesprek met onze algemeen directeur te krijgen maar die heeft het erg druk.
Als ik hem vandaag bel en ik aangeef het erg belangrijk te vinden maken we een afspraak voor morgenmiddag.
Het is al 2 maanden gelden dat ik vanuit ons huis mijn werk voor de organisatie mag doen op afroep. Tot nu toe heeft men daarvan geen gebruik gemaakt. Nu is dat ook niet gebruikelijk, in de Kameroener arbeidscultuur. Je vraag een ander niet om hulp want dat is een teken van onmacht, zwakte of onkunde.
Tot nu toe gaf ik mijn adviezen ongevraagd en naar aanleiding wat ik gezien of gehoord had tijdens ons gezamenlijk werk.
Nu zit ik dus hier voor spek en bonen in huis in Bafoussam in Kameroen.
Het valt me af en toe zwaar om bijna niets te doen. Ik houd me wel bezig maar kom nauwelijks nog de deur uit, Silvia heeft de auto mee naar het werk. Daarnaast heb ik al bijna alles, wat ik kon doen voor mijn scheepsproject, hier in Afrika op internet gedaan.
Ik wil nu concreet aan de slag met de voorbereidingen en dat kan alleen in Nederland.

07-01-2014.
Jean-Blaise verwelkom ik allerhartelijkst want op persoonlijk vlak liggen we elkaar. Ik schenk hem een Mutzig, zijn lieveling bier, ijskoud in een mooi glas en neem zelf een sapje.
Ik vertel hem dat ik me overbodig voel en dat ik er onder lijd zo werkloos thuis te zitten.
Dat niets doen ook niet mijn keuze is geweest toen we besloten hierheen te komen.
Dat ik zijn besluit respecteer om mij niet meer op kantoor te laten komen gezien de impact op mijn gekleurde collega’s.
Dat er echter op mijn gezondheid een wissel getrokken wordt die ik niet voorzien heb en die ik als zeer onwenselijk ervaar.
Ik stel voor mij een gezondheidsverlof naar Europa te verlenen voor enige tijd om weer in mijn kracht te komen en me te kunnen voorbeiden op een goede terugkeer na het einde van het contract.
Na een flinke teug van het koude, gele vocht is hij een tijdje stil en zegt dan mij te respecteren en te kunnen zien dat de situatie verre van optimaal is voor mij, dat ik er onder lijd en dat het zoeken naar een positieve oplossing ook zijn prioriteit heeft.
De door mij gekozen oplossing is voor hem aannemelijk en hij geeft mij toestemming om naar Nederland te gaan om mijn familie en vrienden te bezoeken en me voor te bereiden op een positieve start van mijn scheepvaartplan na beëindiging van ons verblijf.
Hij stelt wel als voorwaarde dat hij met me mee mag varen als hij in de toekomst Europa bezoekt.
Nou, van harte welkom ben je, J.B., en hartelijk dank dat je met me meedenkt in de oplossing en er je fiat aan geeft.
Heel tof! Tres sympa!
Als we afscheid nemen in er een pak van mijn hart.
31 januari vlieg ik naar Europa en kom na enige tijd weer terug om alles in te pakken voor de definitieve terugreis.

Ik zoek voor de tijd dat ik in Nederland ben een kleine ruimte waarin ik kan wonen, slapen, koken en badderen.
Kortom; mezelf kan zijn.
Mocht je iets weten of tegenkomen laat het dan weten op onderstaand E-mailadres. Ik heb weinig te makken dus als ik een paar maanden op iemands huis mag passen is het helemaal goed.

Voor ik deze aflevering afsluit wil ik een korte mededeling plaatsen die niets met deze weblog te maken heeft.
Ik doe dit omdat er zoveel mensen zijn die dit lezen en ik niet weet wie dat zijn en ik jullie dus niet allemaal via E-mail kan bereiken.
Voor mijn scheepsplan wil ik een vriendenfonds in het leven roepen ter financiële ondersteuning ervan.
Er zijn 4 mogelijkheden:
1. “Ik denk er niet aan en doe niet mee”. Even goede vrienden!
2. “Ik schenk een bedrag omdat ik het een sympathiek plan vind.” Hartstikke bedankt!
3. “Ik wil een reis meemaken (of schenken) en zeg toe voor hoeveel personen ik te zijner tijd boek.” Jij krijgt 20% korting op de uiteindelijke prijs.
4. “Ik stel een bedrag ter beschikking en wil daarover interest ontvangen.” Je krijgt 3% rente over het bedrag.
Denk erover na en reageer hier op via mijn E-mailadres onder ‘scheepsplan’. (Dus niet op deze weblog.)
Mijn E-mail adres is: leo.oome@gmail.com
Je krijgt dan het ondernemingsplan en alle noodzakelijke papieren toegestuurd zodat je een gefundeerde afweging kunt maken en een beslissing kunt nemen.

Ik wens jullie en goed begin van de koude winter.
Leo.