39.Tijdelijk niet bereikbaar… terugreis en ….2014

Wegens onderhoud op WaarbenJij.nu is de website momenteel niet beschikbaar.
Tip: Schrijf je verhaal in WORD en voeg deze later toe.
Mocht je heel beperkt gebruik kunnen maken van internet,
mail dan het WORD bestandje o.v.v. je dagboeknaam even door naar.
Wij zetten het dan straks voor je online.
Onze excuses voor het ongemak.
09-12-2013.
Sinterklaas is alweer vertrokken en ik hoop voor jullie allemaal dat hij dit jaar weer enthousiast gereden heeft en alle schoentjes en schoenen rijkelijk gevuld heeft met lekkers en begerenswaardige spulletjes.
Sinterklaas kennen ze hier niet en we gaan zoetjes aan op Kerstmis en Nieuwjaar.
Zoals jullie al merkten zijn er sinds enige tijd geen story’s uit Kameroen meer verschenen. Ik probeer al sinds 3 weken contact tot stand te brengen met de site maar dat lukt alsmaar niet.
(Bovenaan zien jullie hoe de stand nu is!)

Omdat ik geen contact kan krijgen vraag ik mijn vriendin Han, in Nederland, van daaruit eens te proberen contact met de hulptroepen van de site te krijgen.
Ze meldt zich terug met om te zeggen dat ze een berichtje kreeg met de mededeling dat ze zich spoedig zouden melden. Nu is dat al meer dan ik de laatste 6 weken kreeg.
Ook zei ze dat eer haar iets was opgevallen in het adres van de site zoals ik die aan haar doorgemaild had.
Bij mij stond er https://....., en als zij http://..., intypte kwam ze er wel door.
Mijn adres had ik automatisch via Google gekregen dus ik dacht:”Dat zit wel goed.”
Ik probeer dus het adres alleen met http://.... En tot mijn verbazing kan ik ineens de afleveringen 37 en 38 afleveren.
Ik ben helemaal verbouwereerd! Dus ik vergeet acuut de foto’s erbij te plaatsen.
Dat heb ik intussen wel gedaan (broer Jan!). Veel kijk plezier.
Blijkt dat de ‘s’ staat voor security (veiligheid) en dat dát een beperking geeft aan de tekst die je kunt plaatsen. Is eigenlijk bedoeld voor bankzaken en andere gevoelige informatie zodat de NSA er niet in kan snuffelen.

Ondertussen is er hier al van alles meer gebeurd.

Ik zal verdergaan met de thuisreis na ons avontuur en reparatie in het Koruppark.

30-12-2013.
We zijn weer rustig naar huis gereden en hier was alles als vanouds.
Silvia lekker in een hurry en wij, May, Stinet en ik, in de slow-mood van vakantie en toeristisch genieten.
Omdat de auto toch steeds zwaar stuurde heb ik Dieudonné gevraagd er eens naar te kijken. Nu heeft hij niet alleen gekeken maar ook meteen de onderkant en de stuurinrichting onder handen genomen. Deze laatste moest vervangen worden en hier en daar moest wat uitgedeukt worden zodat de aerodynamische vormgeving van onze RAV4 weer helemaal perfect is.
Het kost een aardige cent maar dan heb je ook wat!

De gasten hebben van alles bereisd en bekeken en soms heb ik hen begeleid maar soms stuurde ik hen ook alleen op pad, want 7 maal of meer eenzelfde museum bezoeken is alleen weggelegd voor de gidsen. En zo kwam er een einde aan hun avontuur in Kameroen.

07-12-2013.
We rijden naar Douala, terwijl ik al wel van enkele onregelmatigheden had gehoord tijdens de nachtvluchten. Deze zouden in toekomst helemaal verboden worden omdat het verlichten van het vliegveld teveel energie zou kosten.
Om erger te voorkomen, vraag ik de receptioniste (een heel aardige vrouw) of zij daar iets over gehoord heeft.
Nu waren de nacht ervoor gasten van het vliegveld teruggekeerd omdat hun vlucht niet vertrok.
Wederom BINGO!
Voor ik wat kan vragen, toetst zij het nummer van het vliegveld in, om informatie in te winnen. (Zó aardig dus!)
Blijkt dat er door werkzaamheden in Yaoundé op het vliegveld enkele vluchten zijn vertraagd, waaronder die van hen van vannacht. Ze vertrekken morgenvroeg in plaats van vannacht om 3 uur.
Mooi, maar waar brengen we de dames dan onder?
Aangezien de pastoor niet ‘in huis’ is, kunnen ze van zijn bed gebruik maken, want de rest van Foyer des Marins zit ram vol.
De dames gaan akkoord mits de pastoor nier bijschuift midden in de nacht. (Ze gunnen hem ook niets!)
We gaan, in plaats van midden in de nacht, ‘s morgensvroeg om 8 uur richting vliegveld.
No problems! Kan ik op tijd op weg naar huis.
Ze zijn veilig en wel thuis aangekomen.
YES!

11-12-2013.
Ik kijk al dagen uit naar berichten van het Weblog maar er gebeurt helemaal niets! Ondanks dat er staat dat ze het ‘straks’ erop zullen zetten is het resultaat dat het bij aflevering 36 blijft steken.
Op berichten op hun contactmogelijkheid wordt ook niet gereageerd dus ik ben een beetje wanhopig. Hoe gaat het verder?!
Ik hoop dat ze hun ‘technisch’ euvel kunnen oplossen en dat er niet iets economisch achter zit.
(Gelukkig zijn jullie al op de hoogte van het heugelijke feit dat het in middels is opgelost.)

Vandaag, ook, ben ik begonnen in het boek Stoner van John Williams. Het brengt me terug in mijn eigen geschiedenis en die van mij en mijn familie. Leuk en ook griezelig om dat zo te lezen en te herkennen.

En ik kreeg een E-mail van mijn vriendin Ilse die me in contact bracht met een man die een vakantieschip te koop heeft.
Mooi project van hem, ‘de Poolster’, doch helaas niet iets voor mij om over te nemen. Het schip is te breed voor Frankrijk.
Lijkt me wel een mooi mens om ervaringen mee uit te wisselen over het varen met vakantiegasten.

14-12-2013.
Over 10 dagen is het Kerstavond. Hier zijn we, met de huidige temperaturen van 23 graden, nog niet in Kerststemming.
Om een beetje in de buurt van Kerst te komen neem ik mijn accordeon en speel de bekende Christmas-songs. Van Stille nacht tot Rudolf the red nose rendeer, en van O, Dennenboom tot de Herdertjes die te nachten lagen.
Als Silvia weer thuiskomt van haar reis naar Yaoundé zingen we er meteen Unsere Weihnachtslieder achteraan. Van Leise rieselt der Schnee tot Es ist ein Ros entsprungen.
Ondertussen heb ik het weekend gebruikt om het Kerstmaal voor te bereiden.
Mijn oog is gevallen op een gebraden eend met pittige sinaasappelsaus en een pittige Thaise kip.
Onze huishoudster komt met haar gezin (in totaal 8 personen) bij ons eten. Kunnen wij haar eens een copieuze maaltijd voorzetten als dank voor de maaltijden die zij het jaardoor voor ons bereidt.

16-12-2013.
Over 2 weken ben ik 64 en wordt Martien 74. Nauwelijks kan ik het geloven dat de jaren zo zijn voorbijgetrokken en dat die me ook zoveel goeds gebracht hebben.
Zoveel goede, aangename, lieve mensen die ik mocht ontmoeten en met wie ik het leven mocht delen en die me zoveel geleerd hebben.
Zoveel etters en engerds in mijn omgeving die me scherp hielden en die me hielpen mijn eigen zwarte kanten onder ogen te zien, te onderzoeken en onder controle te krijgen.
Zoveel vrienden, vriendinnen, geliefden en familie, vooral mijn kinderen en kleinkinderen, die me in leven hielden en me mezelf op een andere en nieuwe manier lieten zien.
Omdat het nu op een afscheid begint te lijken, wil ik eraan toevoegen dat iedereen op zijn of haar manier er toe heeft bijgedragen dat ik de komende jaren weer een hele andere weg kan inslaan en de kracht en creativiteit voel om dit goede leven voort te zetten dankzij en mét jullie.

24-12-2013.
Heiligen Abend! Ja, die traditie ken ik niet vanuit mijn jeugd. Hoewel ik me wel herinner dat Tonnie en ik eropuit gestuurd werden om te kijken waar er een nachtmis werd ‘opgevoerd’ zodat we ’s nachts, soms in de sneeuw naar de kerk wandelden met zijn allen.
In Duitsland is die avond nog heiliger dan Kerstmis zelf. Aangezien nachtmissen geen traditie zijn in Kameroen, blijven we thuis en maken het ons ‘gemütlich’. Er worden wel cadeaus uitgewisseld en een wijntje gedronken.
Ik heb Silvia tuk want ik heb een cadeau verpakt in twee buisjes van de Pringles (zie foto) (Ja, die zijn er hier en Silvia is er gek op!). Zij denkt, in eerste instantie, dat ik haar een extra voorraad Pringles bezorgd heb doch als ze nader onderzoekt ziet ze een schilderij eruit komen van een plaatselijke kunstenaar.(zie foto’s) Hilariteit alom dus.

25-12-2013.
En zo komt Eugénie met haar kinderen bij ons eten. We hebben Russische eieren als voorgerecht. Daarna Pompoensoep. Als hoofdgerechten gevulde oveneend met pittige sinaasappelsaus met rijst en Thaise kip met aardappelen en sperzieboontjes. Als sluitstuk de ongeëvenaarde chocolat au mousse van Silvia.
Ze strompelen, volgegeten, de deur uit. Helemaal happy en voldaan.
Daaraan denk je eigenlijk niet als je je Afrika voor de geest haalt uit het nieuws met oorlogen, ellende en hongersnoden. Soms is het net Europa, voor ons! En dat delen we dan mondjesmaat met hen.

26 -12-2013.
We pakken de koffers want morgenvroeg beginnen we aan onze zoveelste reis naar Kriba aan de Atlantique. We blijven daar tot na de jaarwisseling. Er zijn enkele vrienden die daar ook verblijven en met wie ik mijn verjaardag wil vieren. Misschien, als het lukt, gaan we een tocht maken in een grote kano over zee naar het eiland waar de zeeschildpadden hun eieren leggen. Precies in deze tijd van het jaar.
Ik probeerde het al te regelen via internet en de telefoon maar het is en blijft Kameroen. De telefoonnummers kloppen niet, of er neemt niemand op. Via internet is er sowieso niets te regelen dus ga ik morgenmidag in Kribi shoppen om te kijken of zo’n uitje haalbaar is voor 11 volwassenen en 5 kinderen komende zondag.

Voorlopig wens ik jullie welterusten en hele goede sprong in 2014.
I’ll keep you on the hight! (Ik houd jullie op de hoogte!)

Liefs uit Kameroen, Leo.