25. Aanpassen.... vooruitdenken... en hier werken.

7 februari 2013.
Al de derde avond dat we zonder elektriciteit en water doorbrengen. Begint toch wel vervelend te worden. Alle mensen die we wilden skypen zaten dus te vergeefs te wachten.
Ik ben veel bezig met de tijd na ons Afrika avontuur. Nog anderhalf jaar en het zit er hier op. En dan? Enkelen van jullie weten al van mijn vakantie-schip-plan. Terwijl ik af en toe mijn gedachten erover laat gaan realiseer ik me dat er nog heel wat bij komt kijken om dat op een goede manier in de wereld en/of 'de markt' te zetten. Er is veel voorwerk te doen en allerlei dingen uit te zoeken. Technisch, financieel, economisch, sociaal, commercieel, publicitair en belasting technisch (wellicht vergeet ik nog enkele aspecten).

Ik hou jullie op de hoogte!

11 februari 2013.
Gaat het toch allemaal nog goed komen. Ik sprak nog niet van reizen?!? Jawel, ik zet me er nu aan om te kijken wanneer en hoe ik naar Nederland, kom dit jaar. Hoe eerder ik boek des te meer keuze heb ik en hoe voordeliger ik kan vliegen.
Eerst moet ik met Silvia nog op een lijn komen wanneer we naar Europa gaan.
Zij wil halverwege juni in Duitsland zijn want Lina heeft haar eindexamen-feestje op 15 juni. Goed, dan zorg ik dat ik dan ook in Bonn ben. Leuk! Kan ik naar de familie-reünie gaan in Holthees en dan goed 14 dagen later nog een feestje.
Jammer voor Leo, maar dat is niet de bedoeling. Ik hoor niet op dat feestje. Silvia wil de handen vrij hebben en de verhouding tussen haar meiden en mij is toch niet erg warm, dus wil ze me er daar niet bij hebben. Ik moet even slikken. Als de verhouding dan zo ligt lijkt mijn aanwezigheid het feestje niet feestelijker te maken. Goed dan kan ik mijn vakantie anders plannen.
Na enig heen en weer mailen met haar thuisfront blijkt dat het niet 15 juni maar 15 juli feest is. Goed, dan ben ik allang weer in Kameroen.
Silvia vliegt nu dus pas eind juni naar Duitsland en ik kom dan alweer terug naar Kameroen. Kunnen we de auto bij het vliegveld omruilen. Handy!
Gelukkig is er nu internet en er blijken nu meer mogelijkheden te zijn om te vliegen dan vorig jaar. Er is Turkisch Airlines bijgekomen als pricefighter vliegmaatschappij. Ik zie dat ik goedkoop naar Schiphol kan vliegen. Hoef ik ook geen TGV meer te boeken. Ik ga dan wel via Istanboel. De vlucht is dan ook gauw geboekt. Ik kom dan 23 mei in Nederland aan en hoef pas 21 juni weer terug. Yippie!

13 februari 2013.
Vandaag heb ik Wim en Clazien weer eens aan de telefoon en als ik over mijn vlucht naar Nederland vertel krijg ik net als vorig jaar de uitnodiging bij hen in huis te komen voor die tijd. Fantastisch toch! Ik heb vorig jaar genoten van hun uitvalsbasis. Dank jullie wel!

15 februari 2013.
Vandaag gaan we op bezoek bij een imam die al bijna een jaar in de lappenmand zit. Hij was de voortrekker van de inter-religieuze dialoog in het zuid-oosten doch vorig jaar is zijn vrouw overleden in maart. Twee weken later werden zijn twee kinderen, een tweeling van 4, ook ziek en overleden kort na elkaar. Zo'n klap is zelfs voor een imam teveel. Hij viel 25 kilo af en kwam nauwelijks nog buiten. Al die tijd, bijna een jaar dus, bleef hij ook sukkelen met zijn gezondheid. Gelukkig heeft hij nu weer zin om in de moskee dingen op te pakken.
Hij is heel aardig en voorkomend voor de vier imams en mij als we aankomen.
We hebben fruit en ander lekkers meegebracht. Misschien komt er nu wat vlees op het geraamte dat ons verwelkomt heeft bij de ingang va de moskee.
We bidden samen met hem voor het zieleheil van zijn vrouw en kinderen en natuurlijk ook voor zijn gezondheid. Dan is er ook altijd de terugreis die we aan de goddelijke voorzienigheid aanbieden. Dat is overigens niet zo duur als een nieuwe asfaltlaag aanbrengen en de gaten vullen van de weg.

Zo werkt het hier wel. Je kunt je ongeluk maar beter in Gods handen leggen want zelf verantwoordelijkheid dragen voor je gezondheid en geluk is hier bijna niet te doen.
Er is hier een jongeman van 25 neergeschoten door bandieten die hem van zijn motor, laptop en portemonaie beroofden. Buren brachten hem naar het ziekenhuis. Daar aangekomen werd hij niet geholpen omdat hij niet kon aantonen dat hij de behandeling kon betalen. Twee uur later was hij doodgebloed. En niemand wordt ter verantwoording geroepen of aangeklaagd wegens het niet verlenen van hulp in een levensbedreigende situatie. Godgeklaagd is het!

We maken kennis met een Duitse gynaecologe in opleiding die hier in het ziekenhuis stage loopt als vroedvrouw. Ze wilde ervaring opdoen met de traditionele bevallingen.
Ze keek nog groen en geel toen ze vertelde dat de vrouwen op roestvrijstalen tafels liggen (makkelijk schoon te maken, alleen jammer dat ze zo koud en hard zijn) met de benen in beugels. Ze worden bij voorbaat ingeknipt, zogenaamd om inscheuren te voorkomen, en krijgen voortdurend medicijnen die de weeën op moeten wekken want 's avonds moet het wel gebeurd zijn anders liggen ze daar, alleen, tot de volgende morgen.
Ze was helemaal kapot toen ze zag dat de vrouwen geslagen werden als ze huilden of schreeuwden van de pijn. Pijnstillers waren er alleen als ze die zelf meegebracht hadden. Maar lawaai mogen ze niet maken
Later hoorde ik de reden van het inkinippen. Als vrouwen inscheuren moeten ze gehecht worden. Dit kost extra geld (meteen afrekenen). Daarom worden ze ingeknipt zodat de verpleegkundigen een extraatje verdienen.
Ze heeft wel geprobeerd deze dingen aan de kaak te stellen, maar ze is jong en dan ook nog vrouw. Die combinatie krijgt geen poot aan de grond. Zelfs niet terwijl ze blank is.

19 februari 2013.
Hele lieve bezorgde reacties hebben we gehad op de ontvoering van de Franse familie in het noorden van Kameroen.
De ontvoering is een nare zaak, vooral voor de betrokkenen. Maar alles is wel betrekkelijk. Het verkeer bijvoorbeeld is hier veel gevaarlijker dan die Islamisten. Toch moeten we ons tegen dergelijke lui verzetten en ze de wind uit de zeilen nemen. Dat doen we door de inter-religieuze dialoog. De moslims hier zijn het met deze extremisten dan ook absoluut niet eens.
De armoede moet aangepakt en opgelost want die zorgt voor aanvoer in de gelederen van Boko Haram en consorten.
Overigens ligt het Waza-park hier 1000km. vandaan. We krijgen wel een negatief reisadvies voor die omgeving. Of dat echt helpt is de vraag. De mensen hebben hierdoor minder inkomen waardoor de invloed van Boko Haram groter wordt. De vicieuze cirkel zogezegd. Doorbreken is makkelijker gezegd dan gedaan onder deze regering.

Vandaag is het alweer een jaar geleden dat Papa Karl is overleden. Time flyes! Gelukkig gaat het Mama Herta beter dan we verwacht hadden. Ze is gelukkig actief gebleven en gaat regelmatig de hort op met vriendinnen. Ook een 'Erleichterung' voor Silvia.

23 februari 2013.
Afrika is een erg homo-fobisch continent.
In enkele landen is er nog de doodstraf voor, in andere worden ze tot een lange gevangenisstraf veroordeeld en daar worden de wetten ruimer (zuid-Afrika) en gloort de mensenrechten zon aan de horizon.
Kameroen loopt in het peloton mee. Charta Afrika, waarin discriminatie op van geslacht, huidkleur, godsdienst en seksuele voorkeur wordt afgekeurd en bestreden, is ondertekend. Alleen in de praktijk is de landelijke wetgeving nog niet aangepast. Wil men eigenlijk ook niet!

De zaak:
2 Mannen zitten in een pub te keuvelen en drinken een Bailey's. Een zoet, op basis van koffie gedistilleerd drankje. Hier meestal gedronken door vrouwen. (Mij is het ook te zoet, maar daar gaat het hier niet om!). Enkele mensen storen zich hieraan, (Waarom? Geen idee!) en waarschuwen een 'diender' en zeggen dat er hier iets niet klopt.
Deze ziet een mogelijke verdienste en slaat voor het te regelen met een 'biertje” (dit is de benaming voor corrupte transacties). De mannen zijn verbijsterd en gaan er niet op is. Er rijdt even arrestatieteam voor die ze in de boeien slaan en afvoeren. Ze worden beschuldigd van homoseksuele activiteiten, cq. Homoseksuele handelingen omdat ze: “SAMEN EEN BAILEY'S GEDRONKEN HEBBEN.” De rechter volgde in eerste instantie deze beschuldiging en veroordeelde ze.
Intussen zijn ze verkracht en geslagen en vernederd in de gevangenis want, homoseksueel zijn is zoveel als kinderverkrachter, paria, vijand van het volk en bedreiging van het gezinsleven zoals dat volgens de traditie in Kameroen geleefd wordt.
Vandaag kreeg ik een bericht dat de burger blij maakt.
Het beroep tegen hun gevangenisstraf is gegrond verklaard en de twee tot 5 jaar gevangenisstraf veroordeelde homoseksuelen worden 'meteen', na een jaar verblijf daar, in vrijheid gesteld.


Vandaag moet mijn laptop 'onder het mes'. Doet soms hele rare dingen. Alle bestanden heb ik, terwijl ik dit stukje schrijf, op een grote externe harde schijf gezet en nu mag hij opnieuw worden geïnstalleerd.
Jippie!!!!!!

Ik brei er een eindje aan. Veel sneeuwpret en tot de volgende keer.
Liefs, Leo.