17. Vrijgezellig leven....'n vriendje voor de poes

17. Vrijgezellig leven....'n vriendje voor de poes....en 4X4-glijen.

Silvia is, samen met Franka, goed in Duitsland aangekomen. Eerst bij moeder op bezoek en daarna met vriendinnen aan de zwier. Nu zit ze met Lina en Franka in de Duitse Alpen. Arme zij! Het weer is naadje in Europa tot nog toe. Nu valt het in de Alpen, voor haar, wel mee, gelukkig.
Hier is het ook regen, regen en nog eens regen. Juli en augustus zijn de natste maanden in Kameroen. De wegen worden nu echt rivieren en je glijdt van links naar rechts. Vervelend is ook dat ik de gaten niet kan zien als ze vol water staan. Dan is 50 km/h soms nog te hard.

Mijn coördinator heeft zich ook een auto aangeschaft. Nu ja, aan laten smeren, zeg maar. Een Toyota Almera. Zijn broer had die over en hij kon hem voor een 'familieprijsje' overnemen. De dieselmotor was opgeblazen en werd verruild voor een benzinemotor. Daar doen ze hier niet moeilijk over. Ik dacht nog:”Bij ons ging ie linea recta naar de sloop!” Hij had het er maar druk mee en natuurlijk klopte er, zo het een en ander, nog meer niet. Veel gedoe om weinig, en het kost altijd geld. Hij is vrijgezel en ik zeg nog tegen hem:”Als je hier goed mee wegkomt kun je ook gaan trouwen. Zo'n auto vraagt evenveel van je als een huwelijk.” Nu hoor ik gisteren dat er iets moois aan het groeien is, ergens! Wat een auto niet kan veroorzaken, toch......!

13 juli 2012
Vrijdag en zaterdag hebben we een workshop, werkwinkel, over kindermisbruik, verkrachtingen en kinderhandel voor de prostitutie. In het stadje, 60 km. noordelijker, komt dit veelvuldig voor. Dat het een Moslim-enclave is heeft er wel mee te maken. Islam en seksualiteit is niet altijd een gelukkige combinatie. Nu zijn er weinig Godsdiensten die wel een gelukkige combinatie zijn met seksualiteit. Boeddhisme, geloof ik, komt er nog het beste mee weg. Nu ja, de Katholieken ook wel, geloof ik, als je het achteraf maar ging biechten.
De deelneemsters en deelnemers zijn bijna allen moslim. Jonge moslim(a) en 's. Ik moet zeggen dat ik de moslima's bijzonder militant vind en geheel niet timide. “Wat, nu! Moet een vrouw klaarliggen als de man wil?! Hou hem maar tussen de deur! Het is anders wel degelijk verkrachting!” (Vrij vertaalt, door Leo, uit het Frans en het Patois). De 'mannen' moeten wel even slikken. “Maar waar is de liefde, in de Islam, tussen man en vrouw in een huwelijk?” gooi ik er nog tegenaan. Ja, dat was nogmaals slikken voor de jonge mannen. Gewoonten zijn hardnekkig en er zal nog wel wat water naar de zee stromen voordat het beklijft.

Overigens heb ik met mijn collega, die de workshop mee leidt, 's ochtends, in de auto, dezelfde discussie, waarbij hij van mening is dat de vrouw voor 'het gerief' van de man móét zorgen als híj dat wil! (Hoezo verkrachting binnen het huwelijk?) Ja, en hiermee moet ik dan de oorlog in Kameroen winnen!

Kom ik vanavond thuis, loopt me Mio tegemoet met daarachter een grijs-zwarte andere poes of kater. Zo snel kon ik dat onderscheid niet zien. Ze liepen nog net niet hand in hand. Toen ze mij in het vizier kregen trokken ze samen een sprintje en verdwenen in de boom langs de schutting. Hij ligt sindsdien overdag uitgeput bij te komen van de nachtelijke escapades. Ja, en dat voor een “je-weet-wel” kater.

Zondag 15 juli, ga ik naar een folkloristisch festival waar de bevolking op de hoogte gebracht wordt van de vermenselijking van de gebruiken rond het weduwschap. Ik heb daarover al het een en ander geschreven ergens. Het opperhoofd staat er helemaal achter en laat dat ook blijken tijdens de ceremonie. Ik heb het geluk naast een notabele en een koningin te zitten die alle handelingen uitleggen zodat ik tenminste de helft meekrijg van wat er gebeurt. Tot dan toe had ik zitten wachten van 2 tot 5uur of er nog wat ging gebeuren.
En weer heb ik geluk! Ik mag met de koningin mee om een gegrilde makreel te verorberen. Erg goed gegrild moet ik zeggen. Tijdens het eten wordt ik uitgenodigd om haar te vergezellen op een festival dat dinsdag, 40 km verderop, plaatsvindt. Zij werkt voor een organisatie die de gebruiken en rituelen van Kameroen wil behouden. Heel interessant voor het werk wat ik hier doe bij de opperhoofden omtrent de inter-religieuze dialoog. Ik heb het hele weekend gewerkt dus neem ik een dagje vrij. Ik vind haar ook wel een leuke koningin moet ik zeggen. Anders dan Bea en ook donkerder.

Vandaag 17 juli, ga ik naar Tonga. Ik kan wat uitslapen want het begint pas om 11 uur. Ik twijfel of ik een traditioneel gewaad aantrek of gewoon Europees. Het wordt Europees. Zo erg in het middelpunt vind ik niet erg aangenaam.
Ik vertrek om kwart over negen dan kan ik rond half elf er zijn. Kan ik nog even rondkijken voor het losbarst of zo. Ik weet ook niet precies wat ik kan verwachten. Aangekomen staan er enkele mensen in los-verband bij de 'tribune'. Dit is ons trefpunt! Hier moet zo dadelijk een feest losbarsten?!?! De koningin komt 10 minuten later met de muzikanten en entertainers. Er blijkt een probleem te zijn want de geluidsinstallatie is 's nachts gestolen en nu moet er iets geïmproviseerd worden. Daarnaast begint het behoorlijk te regenen en, aan het wolkendek te zien, zal dit voorlopig wel zo blijven. Jammer voor een buitengebeuren!
Ik word uitgenodigd naar de 'chefferie' (zie foto's) mee te gaan om met het opperhoofd kennis te maken en de verdere plannen af te wachten. We drinken daar een biertje en wachten af. De koningin vertrekt, met het gezelschap, om haar werk te doen bij de organisatie en laat me achter.
Inmiddels wordt het 1 uur en na een gedachten-wisseling over Europa in het algemeen en België in het bijzonder (hij heeft daar familie en is er geweest) over de taalkwestie, wordt het tijd om een dutje te doen. Zijne majesteit, het opperhoofd, valt in slaap en ik heb gelukkig mijn E-book meegenomen zodat ik wat kan lezen. Af en toe komt er iemand binnen die rondkijkt en weer gaat.
Ik heb honger en moet een kleine boodschap. Aan een jongeman die tegenover me zit vraag ik waar de toiletten zijn. Hij kijkt me verdwaasd aan en zegt:”Je suis sa majesté.” (Ik ben de majesteit.) Ik versta hem eerst niet goed en ik zeg mijn naam ook. Waarop ik mijn vraag herhaal en zijn antwoord blijft hetzelfde. Hij gaat weer zitten. Ik begrijp langzaam dat hij een royalty is en die vraag je zoiets niet. (Ik vraag me ondertussen af of Willem-Alexander niet gewoon had gezegd:”Die gang door en de derde deur links.”) Ik wacht dus, nijpend, tot er iets 'gewoons' langskomt en word uiteindelijk verlost.
Om half drie staan de aanwezigen op en bewegen zich naar de uitgang. Ik beweeg mee, want ik zit al lang genoeg te lezen. Met de auto's gaan we 150 meter verderop naar de tribune. De regen is gestopt met vallen. Op de tribune gebeurt nog bijzonder weinig. Ik wil achteraan gaan zitten maar er staan stoelen naast het opperhoofd en ik word geacht als blanke daarbij te gaan zitten.(zie foto) En zo word ik een celebrity in Tonga. 'n Beetje gênant vind ik het wel. Wat echter nog gênanter wordt zijn de bewegingen, met de derièrre, die hier gemaakt worden door de zangeressen. Het is zo seksueel getint en pornografisch dat ik een plaatsvervangend schaamtegevoel krijg tegenover de kinderen en het opperhoofd.
Er zijn, naast een miss Tonga-verkiezing, optredens van Kameroener zangers en zangeressen, al dan niet uit de streek.
Ik versta niets van wat er gezongen wordt en wat er gezegd wordt door de verschillende speakers. Wel merk ik dat het soms over 'le blanc' en 'l'Américain' gaat. Ik lach maar met ze mee. Als er gedanst wordt, en ik door een zangeres wordt uitgenodigd om te dansen doe ik ook weer mee tot jolijt van de plaatselijke bevolking doch ik weiger de pornografische bewegingen mee te doen.
Om half vier komt de koningin vertellen dat ze ziek is en over een half uur wil vertrekken. Ze wil graag met me meerijden want ik kom in de buurt van haar huis. Ook de twee zangeressen willen een lift want voor hen zit het er ook op.
Als we om vier uur wegrijden zie ik tot mijn verbazing dat iedereen vertrekt alsof ik daartoe het startsein gegeven heb.
Onderweg krijgen de koningin en de twee zangeressen, zo te horen, ruzie. Nu moet ik zeggen dat dat mijn indruk is, ik versta ze immers niet. De vrouwen hier kunnen kunnen soms ongehoord hard praten met elkaar, maar dat kan cultureel en linguïstiek bepaald zijn.
Als we aankomen in Banganté zet ik de artiestes af. De koningin wil met me mee naar huis. Ze zegt daarbij dat we wel voorzichtig moeten zijn want we zijn allebei getrouwd. Ik hou het héél voorzichtig en vindt het verstandiger dat ze gewoon naar haar huis en kinderen gaat en eerst weer gezond wordt. Zichtbaar teleurgesteld voegt ze zich daarnaar. Ze zegt nog wel dat ze me wil bezoeken voordat Silvia terug is van vakantie. Dat lijkt me niet zo'n goed idee. Daarnaast heb ik het erg druk de komende dagen met het internationale jeugdkamp waaraan ik af en toe wat hand- en spandiensten verleen.

Het weekend van 21 juli ben ik in Kumba bij een Duitse vriendin. De reis is erg vermoeiend dus ik neem de tijd. Zes uur waarvan drie uur op een piste van stenen en modder. Het is soms zo glad als in Nederland wanneer het geijzeld heeft. Zo zie ik plots, als ik een heuveltje afrij, een vrachtauto akelig scheef in de greppel hangen. Daar achter nog een vrachtauto met boomstammen en dan busjes met reizigers, motoren en een enkele auto. Het is een grote modderpoel.(zie foto's) Een vijftiental jonge mannen verdienen hun zondagsgeld met gestrande auto's door de modder trekken en loodsen. Mij kost het een uur wachten en 5000 Frank CFA, 8 euro's. Veel andere keus heb ik niet hier in deze jungle. Voor het eerst zet ik mijn vierwielaandrijving in werking. Zonder de extra handen was het me niet gelukt er door te komen, maar het was wel erg handig die 4X4.

Overmorgen 25 juli mag ik naar Yaoundé om Silvia op te halen na haar vakantie. Ze heeft de koffers overvol heeft ze me laten weten. Ben erg benieuwd naar haar, alle spullen en de komende tijd na het vrijgezellig zijn.

Ik hou je op de hoogte.
Alle goeds met de mooie weersvooruitzichten en vakanties in Nederland.
Uit een steeds natter wordend Bafoussam, een groet van Leo.