5....tussen regendruppels, inwerken en leven door.

'n Maand later. Pecies, want het is 11 oktober.
'n Hectisch maandje, dat wel en er is vooruitgang gekomen in onze acclimatisatie en zo.
Vooral ook in dat 'en zo'.
O, ja. Dat wilde ik jullie niet onthouden. Deze vrouw in dit jack (zie foto) kwam zomaar langs ons huis lopen. Je ziet maar dat Nederland overal is.
Onze bagage heb ik bijna 3 weken gelden zelf opgehaald in Douala bij de transporteur. Ze deden wat moeilijk, maar ik was het zó spuugzat dat ik ze geen enkele ruimte gaf om te wijgeren. Dat hielp! Met de twee kisten boven op elkaar op een pick-up terreinwagen (zie de foto) hadden we een goede reis en konden we om 18 uur onze spulletjes uitpakken. Ik ben vooral blij met de instrumenten. Die heb ik erg gemist. Het huis is nogal gehorig dus kan ik, helaas, niet altijd spelen als ik zin heb.

Met de bacterie is het slecht afgelopen. Die heeft het loodje gelegd tegen de antibiotica. Ik was na een week weer op de been al was het niet helemaal van harte. Nu is alles weer goed.
De RAV4 bevalt goed al vind ik hem nog steeds wat ieletjes hier op die rivierbeddingen met grote keien. In de stad voldoet hij prima.
We zijn er vorig weekend naar Yaounde geweest want er bleek een papier nodig te zijn voor onze veerblijfsvergunning en die moesten we bij justitie in de hoofdstad halen. 's Morgens om 5 uur op pad, want ze werken hier niet zo lang, die ambtenaren. Wel mooi de zon op zien gaan in de mist in de bergen.(zie foto) En maar slalommen om de kuilen in de weg. Gelukkig dat ik motor rij want ik kijk altijd 2 km. voor uit en dat komt goed van pas. De kuilen op de doorgaande weg zijn soms 80 cm in het rond en 40 cm diep. Daar wil ik niet instuiteren met 100 km/h.
We moesten een persoonlijke handgeschreven brief aan de minister schrijven om dat speciale papiertje te krijgen. Gelukkig hielp een secretaresse, die wist wat erin moest komen staan, ons met het schrijven in het Frans hielp. Ik geloof niet dat de minister het persoonlijk ook allemaal leest, maar.....er mochten geen fouten in staan of verbeteringen. Na 3 uurtjes wachten kregen we de papiertjes en mochten
we de stad gaan verkennen. Spannend als je de weg kwijt bent en je moet wat vragen. Voor je het weet staan er 6 mensen om je heen, die allemaal ergens anders naar wijzen en je in het 'frans' vertellen waar je heen moet. (Net Nederlanders.) Dus rij je maar wat tot er iets bekends opduikt. Gaat ook hoor!
We sliepen bij kennissen en dat was heel relaxed. Aardige lui! Ook EED'ers.
's Avonds hadden we een feest op de duitse ambassade i.v.m. de eenwording. Zo'n 500 gasten, lekker eten en veel kontakten leggen. Netwerken heet dat! De muziek begon lekker maar was alvlug een dicobeat die mij te hard binnenkwam. De dansers waren dan ook allemaal Kameroenezen. Onze kollega haalde ons, heel luxe en veilig, op rond middernacht. Mijn bedje was heerlijk zacht na 17 uur in de benen.
De volgende dag hebben we inkopen gedaan op zijn europees, in een warenhuis. Dingen waar we, hier in Bafoussam, moeilijk of niet aankomen.
Heb je al gemerkt dat ik de lay-out en het lettertype veranderd heb? Ik hoop dat het zo leesbaarder is. Het andere lettertype pikt hij niet, dus!!!!!!!
Ik ben volop bezig met inwerken. Maandag zijn we aan een nieuw projekt begonnen met als insteek seksueel misbruik en seksuele uitbuiting van kinderen met name van meisjes. De hele week, tot en met zaterdag, zitten we het hele projektplan te schrijven en uit te werken. Nu is het donderdagavond en heb een vol hoofd van gekoncentreerd luisteren, denken en ook nog inbreng hebben. En dat alles in het Frans. Het begint er soms net op te lijken of het makkelijker wordt.
'n Goede voorbereiding op de komende week want dan werk ik mee in drie kongressen tegen de uitbuiting van kinderen. De mensen zijn hier arm en verhuren of verkopen hun kinderen. Meestal de meisjes, die ingezet worden in de prostitutie of pedofielie toerisme. Dus we proberen die kraan een beetje dicht te draaien en, onder andere, de overheid zover te krijgen niet meer de andere kant op de kijken en eindelijk te doen waarvoor ze zijn: beschermen van hun (kwetsbaarste) onderdanen en het straffen van de uitbuiters. We zitten hier, wat wetgeving betreft, nog in het Nederland van begin 1900. (Kinderwetten van van Houten! Weet je nog).
We hebben een nieuwe huisgenoot gekregen (zie foto). Hij vindt het enig om tegen je broekspijpen op te klimmen met zijn nageltjes. 8 Weken is hij nu en heet Mio. Af en toe verwarrend want het lijkt erg op Leo, en ook op miauw. Dus soms reageer ik op allerlei aantijgingen die niet voor mij bestemd zijn. Houdt me wel scherp!
Vandaag hebben we Kameroenese kunst gekocht (zie foto's). Nu nog een plaatsje zoeken waar ze het beste tot hun recht komen, maar eerst onze huiskamer inrichten, neen eerst het appartement, neen eerst de tuin voor het droge seizoen begint..... En zo blijven we in beweging, letterlijk en figuurlijk. Het lukt steeds beter in dit klimaat overeind te blijven. Maar....ze zeggen dat het over een paar weken droog en warm wordt, wel 30 graden of meer! Mogen we wennen aan het rode stof dat dan overal doorheen komt. Maar dat horen (lezen) jullie dan!
'n Fijne herfst met mooie kleuren en heel veel bladerenplezier!
Tot dan! Groet uit Bafoussam.
Leo.