2......en toen........

Vandaag, 17 augustus 2011, dan verder met onze aankomst in Bafoussam.
Het internet functioneerde niet helemaal zoals het moest. Een antenne bleek niet goed en sindsdien gaat het een stuk beter. Al hoewel het zeker overdag soms lang duurt om ergens op de digitale snelweg te komen. Dat is dan Afrika. Tijd nemen. Ze zeggen hier: “De Europeanen hebben tijd, wij hebben de tijd.” Alles duurt hier drie maal zolang als in Holland. Ik word op mijn knieën gedwongen te verlangzamen.
‘s Avonds in het hotel eten we gezamenlijk met de mannen van CIPCRE. Heel lekker en gezellig. De bediening doet alsof ze geen zin hebben in gasten. Dat schijnt hier gewoon te zijn. Ik zou het interpreteren als onverschillig. Zij doen het om afstand te houden. Na het eten gaan de mannen nog stappen en wij hebben het gehad na deze lange indrukwekkende dag en zoeken onze mandjes op.
‘s Morgens na het ontbijt weer op pad, zonder de directeur van CIPCRE in Yaounde maar met de landelijk directeur en een van de chauffeurs, beiden Samuel geheten.
De stad is alweer hectisch want om 6 uur begint hier het leven op straat.
Buiten de stad kom ik bij van de indrukken. De weg is goed en we schieten lekker op. Langs de weg staan regelt mensen van allerlei waren aan te bieden. Nootjes, vruchten, bananen en allerlei wild dat te eten is.
Bij tolplaatsen worden we omgeven door verkopers en als we stoppen voor een pauze in een soort pleisterplaats is er leven alom. Ik leer al vlug vriendelijk doch beslist duidelijk te maken dat ik niets wil kopen. Dat wordt sportief opgenomen en ze proberen het bij de volgende. Er komt een busje met jeugdigen langs van een of andere kerk. Ze zingen prachtig waarbij ze de bus als drumstel gebruiken om de beat erin te houden. Ik ben te laat om het vast te leggen.
Na enige tijd hernemen we onze reis en komen in het noord oosten. Het landschap wordt heuvelachtiger en in de verte zien we de bergen. Samuel, onze chauffeur krijgt zin in thuis en ik voel me heel veilig bij hem in de auto die toch op deze weg zo’n 120 km per uur rijdt.
Dan komt Bafoussam in zicht en voor we het weten is er weer dat marktleven van de Kameroenese stad. Dat zie je op de foto’s.
We komen via de asfaltweg op een landweg dat het midden houdt tussen een rivierbedding en een bospad. (zie foto 3) Na 1,5 km hotsen en botsen stoppen we voor een villa. We worden hartelijk verwelkomt door Suzanne, de vrouw van de algemeen directeur en medewerk(st)ers die het huis gekuist en ingericht hebben. Er staan tafels, stoelen, bedden en een heerlijke maaltijd op ons te wachten. We hoeven dus niet een matras te gaan kopen en op de vloer te slapen. Heerlijk!
Als iedereen afscheid genomen heeft, daarbij ons op het hart drukkend: “Als jullie iets nodig hebben, BEL ONS!”, genieten we van de, bijna letterlijk, vallende Afrikaanse avond. (zie foto van moeder en dochter).
Volgende keer, meer!