1.h. Wat ik nog nooit gedaan heb en wat ik al wel

Het bezoek aan Abraham liep ook via de verhuurster van de eventueel door hen te huren woning. Hij wilde kijken of hij onder de borg van 6 maanden huur uit kon komen en het kon beperken tot 3 à 4 maanden. De dame is bikkelhard. Ze vraagt €50,= voor 3 kamertjes die nog te vies en ongezond zijn en daar bovenop een borg van € 300,= borg. (Voor Europese begrippen moet je de bedragen met 10 tot 15 vermenigvuldigen.) Voor Abraham is dit onmogelijk op te brengen.
Forget it!
Blijf maar zitten waar je zit ook al is dat klein.
Nu ja! Relatief.
{Het is zo groot als het achteronder van het schip waarin ik (wij) zijn opgegroeid met z’n 4’en plus mijn ouders. En in de vakanties waren we met z’n 8’en plus mijn ouders.}
Ze hebben erg hun best gedaan om mij te ontvangen. Het is gezellig en ik speel wat met de kindertjes. Zij heeft een lekkere visschotel bereid. Ondertussen komen er nog 3 gasten die ook mee-eten en die, die blanke, met z’n witte baard, willen zien.
Na 3 uur ga ik terug naar het hotel om bij te komen. Deze ontmoetingen vragen toch de nodige energie merk ik.
Ik lees Verrekijker van Kees van Kooten. Erg leuk en herkenbaar.
Ik word aangevallen door muggen en andere gevleugelde aanvallers. Er sneuvelen er 6. Hopelijk is dat het hele leger.
Ik ga slapen, althans dat probeer ik.
Er gaan er nog 3 aan.
Buiten is het onrustig en ik zweet behoorlijk als ik om 3 uur opsta.
De douche is nog steeds niet gerepareerd en dat vind ik vervelend. Ik begin mezelf te ruiken. Nu is het hier gewoon dat mensen een lichaamsgeur hebben.
Anekdotisch is, dat in sommige talen hier de naam voor de blanke zoiets is als ‘lijk’, of ‘niet levende’. Dit omdat ze zich veelvuldig wassen en geen lichaamsgeur hebben.
Ik ga toch maar onder de douche, al is het alleen maar omdat ik denk daarna beter te kunnen slapen.
Dit heb ik nog nooit gedaan!
Daarnaast is er nu wel water en misschien is er morgenvroeg, als iedereen de kraan opendraait, geen water meer dat uit de kraan komt.
Ik sop me lekker in, shampoo m’n haren en voel me lekker.
Met natte haren naar bed lijkt me niet slim dus even kijken of het internet in de nacht minder te doen heeft. Inderdaad ik kom er gemakkelijk door en kan zelfs op You tube Arjen Lubach kijken met zijn afscheidsrap voor de regering.
Ook het andere nieuws in de wereld en, als mijn haartjes droog zijn, ben ik weer helemaal up to date!
Vandaag word ik opgehaald om naar CIPCRE te gaan, dus sta ik vroeg op.
Na het ontbijt stopt om half negen de chauffeur die me op komt halen. Hij reageert enthousiast want hij wist niet wie hij te vervoeren had. We hebben samen veel ritten gemaakt en vaak met veel plezier.
We gaan naar de nieuwe gebouwen die februari 2016 zijn betrokken. Ik had voordien wel de maquettes gezien en de ‘eerste-steen-legging’ in 2013 meegevierd.
Het is erg mooi en ruim geworden voor de medewerkers en de gasten die door hen ondersteund worden. Helaas ligt het 10 km. van de stad verwijderd en dat is wel een handicap voor mensen om zomaar even binnen te wippen. Vroeger kon dat wel.
Het ontvangst is allerhartelijkst en veel oud-collega’s wisten niet dat ik zou komen.
Verrassing!
Ik bezoek iedereen die er is.
De chauffeurs, de schoonmakers, de medewerkers van de afdeling financiën, de directiesecretaresses en mijn directe collega’s waarmee ik in het veld werkte op verschillende terreinen.
De verrassing dat ik gekomen ben is bij enkelen erg groot.
Ze waren niet geïnformeerd dat ik in Kameroen was.
Het ontvangst is warm en hartelijk. Ik word geknuffeld en verwend als lid van de CIPCRE-familie.
Fijn, maar daarvoor ben ik niet alléén gekomen. Ik ben ook gekomen om mijn ziel te schonen van allerlei onduidelijkheden die mij aangetast hebben!
Na alle knuffels en hartelijkheden wil ik ook terug naar ‘les pourquois’ en de ‘pensées pas communiquées”. ( De ‘waaroms´ en gedachten die niet naar buiten zijn gebracht.)
Ik realiseer me dat dit soort gesprekken zelfs in het Nederlands moeilijk te voeren zijn, laat staan in het Frans-Kameroens.
Met enkelen kan ik, na de knuffels, direct communiceren.
De directiesecretaressen, mijn directe chef destijds en mijn collega’s van de afdeling UFAS waarbinnen ik werkte. Ook de communicatie chef van CIPCRE.
Ik stel directe vragen.
Dat heb ik, daar, nog nooit gedaan.
Tot mijn verbazing en verbijstering hebben ze nooit gehoord dat ik
vanuit thuis moest werken van de Algemeen Directeur, en dat ze contact met me op konden nemen indien ze me nodig hadden.
Ze vertellen, onafhankelijk van elkaar, dat ze te horen kregen dat ik te ziek was om te werken en ze mij met rust moesten laten.
Zij weten ook niets van klachten, die collega’s uitten over mijn afwezigheid, als ik ziek was. Ze vonden dat, voor een blanke, gewoon.
Mijn directe collega’s hebben goede herinneringen aan de tijd dat we samen projecten aanpakten.
Jammer dat de algemeen directeur in Italië zit en ik met hem het gesprek niet kan aan gaan. Maar dat komt nog wel t.z.t..
Ik wordt her en der uitgenodigd om te komen eten en, voor zover ik niet drie keer per dag hoef te dineren, accepteer ik die.
Toch blijken enkele uitnodigingen teveel en ik beloof weer terug te komen in 2019 als de Afrikaanse Cup in Bafoussam gespeeld wordt. (Wie dan leeft, die dan zorgt!)
’s Morgens om 8 sta ik op om, tegen 9 uur mijn terugreis te aanvaarden.
Dat deed ik al wel vaker!
Chauffeur Charly heeft aangeboden me terug te rijden naar Yaoundé in de Mitsubishi doch ik vind alleen reizen toch aangenamer.
Ik vertrek en ben even alert als altijd op de Kameroense wegen.
Alles verloopt gesmeerd en ik kom gezond en wel weer thuis aan in Yaoundé Odza.
Met Odile ga ik nog even wat inkopen doen doch ik merk dat ik aan rust toe ben. Mijn harde schijf hierboven zit vol.
Kappa!
Ik douche, slaap een uur en eet iets.
“Welkom thuis”, zeggen Henriette en Pierre-Alain en we drinken een biertje op het terras.
Morgenavond komt Lies hierheen vliegen en ik wens haar een goede reis.
Silvia vliegt morgen naar Cuba en ik wens haar eveneens een goede reis.
Ik ben tot rust gekomen de laatste 4 weken hier. Heb allerlei gebeurtenissen een plek en betekenis kunnen geven.
Ben benieuwd wat morgen gaat brengen.
Ik verheug me op nabijheid. Samen slapen en samen wakker worden.
Welterusten allemaal!
Nous sommes emsemble! (We zijn samen!)